Ik merk dat mensen in het begin vaak zeer enthousiast reageren bij nieuwe initiatieven en zich er enorm voor inzetten. Echter, zodra men geconfronteerd wordt met de vraag om je volledig aan te sluiten en echt alle zaken via dat collectief en onder de naam van dat collectief te doen, haakt men af. Dat verwondert me. Het collectief werkt toch juist als voedingsbodem voor jouw identiteit? Het geeft je juist een platform waarop je kan groeien en schitteren. Het maakt je samen sterk.
Is de kernvraag: ”’Raak ik mijn identiteit en individualiteit niet kwijt als ik me aansluit bij een collectief?”’
Een boeddhistische spreuk zegt:
:Alle grote rivieren verliezen als ze in de oceaan uitmonden hun naam en identiteit, zo ook de mens die de grote oceaan bereikt.
Voeg daar aan toe:
:En de oceaan heeft haar eigen, indrukwekkende identiteit.
Bovendien bestaat de oceaan bij de gratie van al die individuele rivieren. Dat beseft zij zich maar al te goed.
Een andere boeddhistische spreuk zegt:
:Rivieren monden uit in de grote oceaan en worden gevoed door regen die uit de hemel valt, maar maken de grote oceaan niet leger of voller.
Een gezond en heel collectief versterkt in alle opzichten jouw identiteit en laat het schitteren, juist omdat je daarmee deel wordt van een groter en indrukwekkender geheel. Dat grotere geheel zorgt er juist voor dat je meer in de belangstelling komt te staan, meer aandacht krijgt en je je dus minder eenzaam en alleen voelt. Aanvaard je nieuwe identiteit en stroom als machtige rivier de indrukwekkende oceaan in en laat je later weer verdampen tot regen en vorm een nieuwe rivier.
Geef een reactie