De rijken rijker en de armen rijken

Reacties

Eén reactie op “De rijken rijker en de armen rijken”

1. 

   Hans van Steenbergen

   12 april 2009

   Hoi Martien,

   Jouw idee is sympathiek, maar bij het onderdeel sparen klopt volgens mij toch iets niet. Dit kan ook komen dat we elkaar niet goed begrijpen.

   Voorbeeld:
   De voorraad kapitaalgoederen (productiemiddelen en woningen) heeft in de EU en de VS uitgedrukt in geld een omvang van 500% van het BNP (dit is excl. geld wat we eventueel voor grond willen betalen).

   Als we de economie en voorraad kapitaalgoederen met 4% per jaar willen laten groeien en niet mogen sparen. Moeten we voor de uitbreiding van de kapitaalgoederen een bedrag ter grote van 20% van het BNP (500% * 4%) meer geld in omloop brengen.

   Met de uitbreiding van de kapitaal goederen maken we 4% extra dagelijkse gebruiksgoederen en diensten. Nu komt de “grap”, mensen gaan met 20% extra geld naar de “winkel” en hebben naast sparen bij wijze van spreken maar 2 mogelijkheden, elkaar de herssens in slaan of 16% inflatie.

   Alternatief is dat mensen bij het kopen van woningen, auto’s, kapitaal goederen direct contant af moeten rekenen. Een woning kost ongeveer 500% het jaarinkomen en men mag hier nu met een lening 30 jaar over doen om dit af te betalen. Zonder sparen is gedurende deze aflossingstijd teveel geld in omloop.

   Geld is een afspiegeling van wat we in de reeele economie doen.
   Productie -/- consumptie = ruimte voor investeringen -/- afschrijvingen en mutatie omvang voorraaden = mutatie voorraad productimiddelen, woningen, wegen etc. (lees rijkdom). De mutatie in de voorraad kapitaalgoederen is een vorm vansparen.

   Een economische groei van 4% per jaar hebben we nodig om er voor te zorgen dat alle negen miljard mensen die we in het jaar 2050 hebben dezelfde levensstandaard hebben als wat we nu in NL hebben. De kunst is om hier een duurzame groei van te maken, wat we minstens 100 jaar vol kunnen houden i.p.v. vergankelijke groei wat we nu dooen.

   Vanuit inkomsten uit arbeid wordt over het algmeeen niets gespaard. Inkomsten uit vermogen (incl. winst bedrijven)wordt bijna geheel gespaard. Hier zit de belangrijkste bron voor scheefgroei tussen arm en rijk. Oplossing is de spaarfunctie door de locale gemeenschap uit te laten voeren.

   Om zonder gebruik van revolutie bij deze situatie te komen kies ik voor het concept PROCO (Producenten en consumenten cooperatie) met een speciaal transactiesysteem waardoor we toegroeien naar een situatie van overwegend gemeenschappelijk eigendom in combinatie met groeps dan wel individueel gebruik.

   Groet,
   Hans

   Beantwoorden