Alles is met alles verbonden. Wie spreekt en denkt daar niet over? Is het waar? Of is het gewoon het eerste axioma voor Nieuwe Hoop? Áls het waar is, moet ik er ook iets van voelen en iedereen moet het kunnen ontdekken. Één-zijn met al wat is. Vóel ik iets van ‘oneness’? Of vóelt het als ik eerlijk ben, tóch dat het allemaal iets buiten mij is, iets wat ik kan gebruiken? Wil ik graag geloven dat alles verbonden is met alles? Uit de Nieuwe Hoop lijkt een Nieuwe Geloofsethiek te komen.
Verbinding ervaren, beleven – dat is geen dagelijkse kost. We moeten er iets voor dóen. Iets doen hier kort door de bocht uitgelegd als: zorgen dat je heel veel weet, bijvoorbeeld. Van systeemtheorie, van complexiteit, van chaosdenken, van kwantumtheorie. Et cetera. Als je het weet, ga je het ook wel een keer zien. Sterker nog, dan kun je het ook gebruiken. Althans dat is wat de weters en de voorvechters van de Nieuwe Wetenschap willen doen geloven.
Verbinding lijken we inderdaad niet zo maar te ervaren en te beleven. Speciale omstandigheden vormen—naast heel veel weten—een andere mogelijkheid. Mooi voorbeeld van speciale omstandigheden zijn sportevenementen zoals het wereldkampioenschap voetbal. De straten in Nederland kleuren oranje en ‘we’ nemen ons voor dat ‘we gaan winnen’. Alle ‘naturals’ zijn oranje en doen mee.
Spontaniteit van de ervaring en de beleving van verbinding komt voor, volgens mensen die geloven in het postulaat dat alles met alles verbonden is. Navraag bij hen die geen weten nodig hebben, de gelovers, de ‘intuïtionisten’, leert me dat ervaringsvormen van verbinding voor hen zijn: intuïtie, dromen, synchroniciteit, aanvoelen, ingevingen, lichamelijke gewaarwordingen.
Ik ben noch weter, noch natural, noch intuïtionist. Dol op de godsbewijzen, blijven de vragen branden:
- Is het waar dat alles met alles is verbonden?
- Moeten we het weten of geloven?
- Hebben we al die eeuwen ‘verkeerd gezeten’?
- Hoe beleef ik verbinding?
- Of anders geformuleerd: Hoe leef ik vanuit en in verbinding?
Geef een reactie