Het verhaal speelt zich af in een heel klein dorpje dat van toerisme leeft. Door de economische crisis zijn er echter geen toeristen meer. Iedereen leent bij iedereen om te overleven.
Maanden gaan voorbij, ellende troef…
…eindelijk komt er een toerist aan die een kamer boekt. Hij betaalt met een briefje van 100 euro.
De toerist is nauwelijks in de lift en de waard brengt het briefje van 100 euro naar de slager aan wie hij 100 euro verschuldigd is. De slager brengt het briefje meteen naar de boer die hem het vlees levert. De boer brengt op zijn beurt het briefje naar de hoer aan wie hij enkele ‘beurten’ verschuldigd is en de hoer brengt onmiddellijk het briefje naar de waard aan wie ze nog enkele kamers per uur verschuldigd was.
Als ze het briefje op de toog van de receptie legt komt de toerist naar beneden met de melding dat de kamer hem niet aanstaat, neemt zijn briefje van 100 euro terug en vertrekt.
Niets werd uitgegeven, niets verdiend, maar niemand in het dorp heeft nog schulden…
Wordt de huidige economische crisis niet best zo opgelost?
Met dank aan Igor Byttebier voor het doorsturen van deze o zo ware grap.
Geef een reactie